Vaarwel Insomnia, prinses van de nacht.

Het begon toen ik na mijn studies startte met werken op een kantoor. Daar kreeg ik echt last van slapeloosheid. Ooit had ik nochtans een dure eed voor mezelf gezworen: ‘Ik zal nooit een zittend beroep uitoefenen.’ Het is anders gelopen. Toen ik verhuisde van de ene firma naar de andere verhuisde ik van de ene stoel naar de andere en toen ik zelfstandige werd was het weer om op een stoel te gaan zitten terwijl ik eigenlijk redelijk veel lichte en soepele beweging nodig heb. De slapeloosheid ging uiteindelijk van kwaad naar erger. Ik bezocht natuurwinkels: ‘Als je dit inneemt, mijnheer, dan val je om van de slaap.’ Ik niet, ik bleef loodrecht, als aanklacht tegen vermeende oplossingen. Mijn hele lijf was bekaf, elke kleine vezel schreeuwde om rust, maar ik bleef helaas wakker! Om 4 uur ’s ochtends was ik vaak al springlevend, jammer genoeg voor slechts enkele uren. Daarna was het aftellen tot ik weer kon gaan rusten. Ik raadpleegde dokters: ‘Mijnheer, ik ben er niet voor, maar ik kan je slaappillen geven.’ In een zeldzame bui van vrolijkheid antwoordde ik de dokter: ‘Nee, dank u, ik sterf liever gezond’. Hij kon er om lachen. Ik was allerminst een voorstander van slaappillen. Je neemt er steeds meer en sterkere en je moet al een lever van ijzer en staal hebben om dat goedje tientallen jaren te blijven verwerken. Ik dacht ook met enige humor: ‘Er is maar één soort mensen dat niet slaapt, mensen die slaappillen nemen. Dus weg met dat perverse goedje.’ De dag doorkomen zonder ‘s middags op mijn bed te liggen lukte niet gedurende vele jaren. Ik was er knap gefrustreerd om. Krachttermen zouden hier beter uitdrukken hoe ik me voelde.

Lees de blog verder onder de illustratie

Hoe ik een zoekende mens werd

Ik werd een zoekende mens, zoekend naar slaap, zoekend naar oplossingen. Soelaas zocht ik in yoga en daarna in Reiki, intuïtieve ontwikkeling, enz. Zo bracht de slapeloosheid me op het pad van de spiritualiteit en meditatie. Met steeds grotere regelmaat mediteerde ik, tot ik me vandaag minstens éénmaal per dag terugtrek in mijn innerlijke wereld. In een bepaalde periode ondervond ik dat één uur mediteren, één uur extra slaap opleverde voor mij. Hoe dieper ik mediteer hoe beter ik slaap. Het was een opluchting van formaat om vast te stellen dat meditatie me een uitweg bood. Af en toe stuurde ik ook de intentie uit: ‘Laat me morgen alles kunnen doen wat redelijk is en van me verwacht wordt.’ Dat lukte wonderwel elke keer. Zoekend naar definitieve oplossingen bezocht ik channels zoals Ian Graham, die zijn prachtige gids White Bull channelt. Hij raadde me aan te geeuwen. Hoe simpel kan het leven zijn. Maar ook, hoe onnozel kan een mens zijn, ik nam zijn raad aanvankelijk, dat wil zeggen, gedurende jaren, niet ter harte. Tot slot ben ik toch begonnen met geeuwen. Hoe? Heel eenvoudig wanneer je slaap hebt, begin je te geeuwen en dat proces leerde ik rekken zodat ik meer en meer keren kon geeuwen. Ik maak nu een mix van mediteren, contact met mijn goddelijke kern maken, zelfheling,  aartsengelen aanroepen en geeuwen. Dat ontspant me en laat me langer doorslapen. Nu doe ik het elke dag en het help! Het helpt! Dat is wel logisch want in het Oosten zegt men dat het centrum van de slaap in de aura ter hoogte van de nek ligt. Ik zou het van de daken kunnen roepen: ‘H-e-t  h-e-l-p-t’ Geeuwen! Leeuwen geeuwen, spreeuwen geeuwen. Ik kan er nu wel gekke rijmpjes over maken, maar vroeger allerminst. Ik kon niet, ik wilde het meestal niet eens proberen, dat vrolijk zijn ondanks al die wakkere uren. Nu, na al die jaren heb ik meer vrede. Ik heb nooit pillen genomen op enkele in tijd beperkte periodes na. Op doktersvoorschrift wel te verstaan! Later begreep ik dat ik deze kans tot slapen kreeg om ondertussen mijn boek over channelen te kunnen schrijven. Zodra ik vorderde met het boek bouwde ik de pillen weer af. Ongeveer de laatste twee jaar nam geregeld een lichaamseigen supplement (melatonine) maar ook dat laatste is nu definitief opgeborgen in de apotheekdoos. Tientalen jaren was ik uiterst gedisciplineerd in het weigeren van slaappillen. Ook in de moeilijkste uren. Omdat ik me op een reis voortsleepte vroeg ik iemand een slaappil maar die nam ik uiteindelijk niet, ik gaf ze zelfs terug. Mijn dokter prijst me nu gelukkig dat ik nooit aan dat vergif bleef hangen.

Lees blog verder onder de illustratie

Slaaptruckendoos

Er zijn nog heel wat middeltjes die ik ook toepas om mijn slapen te bevorderen: genoeg wandelen, vooral ’s avonds, voldoende in de friste vertoeven, zeker als ik aan de computer werk want kou en nat koelt het hoofd weet ik nu. Nooit zoveel uren geslapen als die ene keer dat we een weekje op wintersport gingen en we twaalf uur per dag buiten in de vrieskou waren. Water drinken helpt me, al moet ik hier schuld bekennen, ik drink te weinig water. En dan is er het uiterst belangrijke hoofdstuk mediteren. Ik ondervind dat het mij grote sprongen laat maken, het brengt me tot rust en daardoor kan ik beter slapen. Verder, niet te veel hooi op mijn vork nemen. Voor mij zeer belangrijk. In mijn jeugd was ik al ‘overtraind’, zoals dat toen heette, door te veel aan sport te doen, terwijl ik amper zestien was. Sport, studeren, puberjaren, een zwaar gezin thuis, het was gewoon te veel. Bovendien is er in mij een hang naar snel, groot en veel en precies daardoor ook een reëel gevaar om me te overladen en op te branden. In deze incarnatie werd dat gecorrigeerd door de energie die ik ter beschikking had en kon opbranden, te beperken. Dat gebeurde door in mijn aura ‘flessenhalzen’ te verankeren. Die beperkingen beletten me in overdrive te gaan. Ze waren dus een geschenk. Maar ik voel nog de aarzeling in het woord geschenk. Laat ik eerder schrijven: ‘Een noodzakelijk geschenk’ en daar dan vrede mee nemen. De beperkingen werden in de loop van de tijd versoepeld, naar mijn gevoel met de snelheid van een millimeter per jaar. Maar goed. De conclusies zijn getrokken, ik heb betere gewoontes in mijn leven geïntroduceerd en nu is het zover: het cadeau is er, ik heb de strik opengemaakt, ik kan slapen.

Een incarnatie kan lang duren

Maar ik wil nog een punt maken. Sommige zaken los je snel op in je leven. Voor andere neem je meer tijd en voor nog andere tientallen jaren en je geeft niet op. Maar ik weet als geen ander: een incarnatie kan lang duren. Had het met minder tijd gekund? Zeker, maar ik zag de tekenen onvoldoende of had niet de helderheid en de moed om ze met twee handen aan te nemen. Ik ben Katrijn eeuwig en drie dagen dankbaar voor het vele, werkelijk het vele dat ze op zich heeft genomen van wat ik liet liggen aan werk en verantwoordelijkheid. Da’s natuurlijk snel gezegd in één zin. Maar ook Katrijn weet als geen ander dat een incarnatie lang kan duren. Dank ook aan mijn gidsen die onzichtbaar veel goeds deden. Vaarwel Insomnia, prinses van de nacht. Ik geniet nu van de blijde intocht van de prinsen Morpheus en Hypnos.